DIABOLIK LOVERS
VANDEAD CARNIVAL
(เทศกาลแห่งความตาย)
ภาคเสริมแรก
ของเกม DIABOLIK LOVERS ซีรีย์เกมจีบหนุ่มแวมไพร์โดะเอส
หลังจากประกาศวางจำหน่ายเกมจีบหนุ่มบนเครื่อง Play Station VITA "Diabolik Lovers Dark Fate" ที่เพิ่มตัวละครใหม่ออกมาแล้ว วันนี้ทาง Otomate ก็ประกาศเปิดตัวภาคแฟนดิส(ภาคเสริม)ของเกม Diabolik Lovers มาอีกครั้ง คราวนี้เป็นเวอร์ชั่นที่มีเนื้อเรื่องแบบ Another Story จากภาค MORE,BLOOD ที่มีพี่น้องบ้านมุคามิปรากฏตัวออกมาค่ะ โดยมีกำหนดการวางจำหน่ายภายในปี 2014
DIABOLIK LOVERS VANDEAD CARNIVAL
แนวเกม : ドSヴァンパイアたちと魔界(カーニバル)を楽しむ吸血恋愛ADV
(รักโรแมนติกดูดเลือดที่เพลิดเพลินไปกับคาร์นิวัลในแดนปีศาจร่วมกับเหล่าแวมไพร์สุดซาดิสต์)
(รักโรแมนติกดูดเลือดที่เพลิดเพลินไปกับคาร์นิวัลในแดนปีศาจร่วมกับเหล่าแวมไพร์สุดซาดิสต์)
รุ่นที่รองรับ: PlayStation®Vita
สนับสนุน : ※PlayStation®Vitaทีวี
วันวางจำหน่าย : 04/12/2014
CERO: C (เรทอายุ 17 ปีขึ้นไป)
จัดจำหน่าย : Rejet & Otomate & Idea Factory
___________________________________________________________________
PV แนะนำเกม
[เพลงเปิด-ปิด]
OPENING THEME
___________________________________________________________________
เนื้อเรื่องย่อ
เวทีคือ "Vandead Carnival" เทศกาลเฉลิมฉลองของเหล่าแวมไพร์ขนาดใหญ่ที่จัดขึ้นในโลกปีศาจ
วันหนึ่ง บัตรเชิญให้เข้าร่วม "Vandead Carnival" ได้ส่งมาถึงบ้านซาคามากิ
เนื่องจากเป็นคำสั่งจากพ่อ ยุยกับพี่น้องซาคามากิจึงต้องเข้าร่วมอย่างไม่เต็มใจ
พอถึงสถานที่จัดงาน ที่ตรงนั้นที่มีพี่น้องมุคามิอยู่
พี่น้องซาคามากิกับพี่น้องมุคามิจ้องตาใส่กันเขม็ง
และชะตากรรมของยุยที่ต้องเข้าไปพัวพันด้วยคือ?
ม่านของ"Vandead Carnival"ที่แสนสนุกสนานและเสียงดังวุ่นวายที่มีเพียงค่ำคืนนี้ได้เปิดออกแล้ว
_____________________________________________________________
Guide คำตอบท้งหมดในภาค
_____________________________________________________________
OPENING THEME
ENDING THEME
ร้องโดย ซากามากิ อายาโตะ,ซากามากิ ชู,ซากามากิ สุบารุ
__________________________________________________________
ระบบเกม (System)
และตอนสั้นของแต่ละคนหลายตอน
หน้าเมนู
Story Select
คือเนื้อเรื่องที่จะแยกออกเป็น 4 ส่วน
VANDEAD CARNIVAL - เนื้อเรื่องหลักPresent From SAKAMAKI - เนื้อเรื่องสั้นของบ้านซากามากิPresent From MUKAMI - เนื้อเรื่องสั้นของบ้านมุคามิSleeping Vampire - ฉากพิเศษ
ระบบการดำเนินเรื่อง (Scenario System)
เนื้อเรื่องส่วน VANDEAD CARNIVAL จะแบ่งเป็น Main และ Sub
Sub จะเป็นตอนสั้น ๆ ที่ในระหว่างเราอยู่กับคนที่เราเลือก
เราจะได้ไปเจอคนที่เหลือตามสถานที่ต่าง ๆ เป็นฉากพูดคุยสั้น ๆ
Main คือ เนื้อเรื่องหลัก ที่หนุ่ม ๆ แวมไพร์ต้องคอยปกป้องนางเอกจากผู้ไม่ประสงค์ดีที่วางแผนการลับ
ไปพร้อม ๆ กับเดินเที่ยวงานคาร์นิวัลไปด้วย
Sub จะเป็นตอนสั้น ๆ ที่ในระหว่างเราอยู่กับคนที่เราเลือก
เราจะได้ไปเจอคนที่เหลือตามสถานที่ต่าง ๆ เป็นฉากพูดคุยสั้น ๆ
การดำเนินเกม
บทนำ
↓
เนื้อเรื่องแต่ละคน
↓
Main scenario (ผจญภัย และ Mini game)
↓
ฉากจบ (เดี่ยว,กลุ่ม,รวม 11 ฉาก)
_____________________________________________________
Present From SAKAMAKI
อีกไม่นานจะถึงวันเกิดของยุยเหล่าพี่น้องซากามากิที่รู้เรื่องบางอย่างเข้า
ตัดสินใจจัดงานฉลองอย่างเซอร์ไพรส์
แต่อย่างไรก็ตามสิ่งต่าง ๆ ไม่เป็นไปตามที่คาดไว้และเหตุการณ์ไม่คาดฝันยังคงดำเนินต่อไป...!?
เป็นโหมดเนื้อเรื่องที่บ้านซากามากิจะจัดงานฉลองวันเกิดให้กับยุย
Present From MUKAMI
วันคริสมาสต์อีฟ พี่น้องมุคามิได้ยินเรื่องการใช้ช่วงเวลาในคืนวันคริสมาสต์อีฟจากยุย
พี่น้องมุคามิที่ไม่เคยใช้ช่วงเวลาในวันคริสมาสต์เช่นนั้นมาก่อนเลยจึงเกิดความสนใจ
เลยจัดคริสมาสต์ปาร์ตี้เล็ก ๆ ร่วมกันกับยุย
เป็นโหมดเนื้อเรื่องที่บ้านมุคามิจะจัดงานคริสมาสปาร์ตี้กับยุย
Sleeping Vampire
พอถึงช่วงเอ็นดิ้งของ VANDEAD CARNIVAL
จะปลดล็อคสถานการณ์นอนข้าง ๆ ที่พรรณนาถึงช่วงเวลาอันแสนหวานบนเตียงกับเขา
นำเสนอด้วยภาพ CG ที่ถูกวาดใหม่กับเนื้อหาได้ถูกบันทึกเสียงด้วยดัมมี่เฮดทั้งหมด
เป็นโหมดจำลองสถานการณ์ที่ให้ผู้เล่นได้นอนข้าง ๆ
และพูดคุยบนเตียงกับ 10 หนุ่มแวมไพร์
_________________________________________________________________
สถานที่
เมื่อผ่านเนื้อเรื่องหลัก จะเลือกสถานที่ที่จะเข้าได้
ภายในสถานที่จะเป็น scenario ให้เลือกเล่น ว่า Mini Game , Main , Sub
สถานที่หลักจะมีอยู่ 4 แห่ง
Castle (บ้านพักของคาร์ลไฮนซ์)Saint nore Park (สวนแซงต์ นอเร่ พาร์ค)Mazeross Main Street (ถนนฝั่งด้านหน้าของถนนเมซรอส)Mazeross Dark Street (ถนนฝั่งด้านหลังของถนนเมซรอส)
*หากที่ไหนมีเนื้อเรื่องหลักจะมีกำกับต่อท้ายไว้ว่า
メインシナリオあり
"มีเนื้อเรื่องหลักอยู่"
เมื่อกดเข้าไปภายในสถานที่ที่ต้องการแล้ว
จะมีธงปักเพื่อบอกจุดที่มีเนื้อเรื่อง Main หรือ Sub และมินิเกม
Sub
Mini Game
______________________________________________________________
Option
ดูการปรับได้ที่หน้าระบบเกมค่ะ
Special
สเปเชี่ยลนั้นเป็นคลังเก็บ Mini Game, Movie, Event Graphic (ภาพ CG)
Mini Games
คุณสามารถเพลิดเพลินกับมินิเกมต่างๆ ภายในเรื่อง "VANDEAD CARNIVAL"
หากคุณเคลียร์มินิเกมในเนื้อเรื่อง กิจกรรมให้รางวัลพร้อม CG ของตัวละครที่จีบได้จะเกิดขึ้น
Event Graphic
ดูภาพประกอบในเกมย้อนหลัง
Sound
List เพลงประกอบของเกม
Movie
ย้อนดูมูฟวี่เพลงเปิดและปิดได้
Character Profile
สามารถดูโปรไฟล์ของตัวละครที่ต้องการได้
จะดูได้ก็ต่อเมื่อปลดล็อคเนื้อเรื่องแล้วเท่านั้น
การเลือกตัวละคร
ภาคนี้สามารถเลือกตัวละครทั้งหมดได้เลยโดยไม่ต้องปลดล็อคตามลำดับ
ในตอนที่เลือกตัวละครที่ต้องการดำเนินเนื้อเรื่องแล้ว
จะมีป๊อบอัพขึ้นมาว่า
"ตกลงจะไปเที่ยวชมงานคาร์นิวัลกับตัวละครที่คุณได้ทำการเลือกใช่หรือไม่?"
_______________________________________________________________________
แปลจากแกลลอรี่รูป
เรย์จิ : ให้ตายสิ ให้ตายสิ ไม่คิดเลยว่าท่านพ่อจะเชิญพวกคุณมาด้วยแบบนี้
ยูมะ : อะไรเล่า มีปัญหารึไง ?
โคว : ก็เป็นงานเทศกาลคาร์นิวัลนี่ มันต้องครึกครื้นถึงจะเยี่ยมใช่ม๊า ♪
สูบารุ : "ครึกครื้น" ? น่ารำคาญ เข้าใจผิดแล้วมั้ง ?
อาซึสะ : จะทะเลาะกัน ... ไม่ได้นะ
ยุย : นะ ... นั่นสิ ! นี่ ... ทุกคนมาสนิทสนมกันไว้เถอะนะ
อายาโตะ : ชิชินาชิ นี่เธออย่าพูดจาละเมอน่า !
คานาโตะ : ใช่แล้วครับ จะโง่ก็ให้มันพอดี ๆ หน่อยสิครับ ... ! จะให้สนิทกับคนพวกนี้ ... ไม่มีทาง !!
ยุย : ตะ ... แต่ว่า ... ยังไงก็เที่ยวงานเทศกาลคาร์นิวัลด้วยกันก่อนเถอะ
ชู : เฮ่อ ... จะเข้าใจอะไรผิดไปก็ไม่รู้หรอกนะ ... แต่ว่าใครเป็นคนบอกว่าต้องเที่ยวงานเทศกาลคาร์นิวัลกับเจ้าพวกนี้กัน ?
ยุย : เอ๊ะ !? ไม่ใช่เหรอคะ ?
ชู : ก็แน่อยู่แล้วนี่ พวกกิจกรรมรวมกลุ่มกันน่ะ ฉันขอผ่าน เดิมทีแล้วก็ไม่ได้ตั้งใจจะมาเดินเที่ยวชมงานเทศกาลคาร์นิวัลอยู่แล้ว
สุบารุ : ฉันก็ด้วย ตาแก่นั่นบอกว่าให้เข้าร่วมงานคาร์นิวัลแต่ไม่ได้บอกว่าให้เดินเที่ยวงานรอบ ๆ สักหน่อยนี่ ?
รุกิ : ก็นะ พวกนายจะใช้เวลายังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับพวกฉันหรอก
รุกิ : ให้แยกย้ายไปเข้าร่วมกันตามใจชอบดีมั้ย
ยุย : เอ๊ะ เอ๋ ... !?
ยุย : (อุตส่าห์ได้มารวมตัวกันครบทั้ง 10 คนแล้วแท้ ๆ ทั้งที่ไม่น่าจะกระจัดกระจายกันไปเลยแท้ ๆ)
อายาโตะ : อื้ม ... ง่ำ ๆ
ยุย : (หุหุ อายาโตะคุงกำลังจดจ่อกับการกินอยู่เลย ... )
ยุย : (แต่ว่า ทาโกะยากินี่ก็อร่อยจริง ๆ ด้วยสิ)
ยุย : (ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้มากินถึงโลกปีศาจเลยนะเนี่ย)
อายาโตะ : นี่เธอไม่เอาแล้วเหรอ ? ถ้างั้นฉันกินเองนะ ?
ยุย : อ๊ะ ... !
ยุย : (โดนอายาโตะคุงเอาไปกินซะแล้ว ...)
ยุย : (แต่ว่า ... นาน ๆ ทีได้ทำแบบนี้กับอายาโตะคุงก็ดีเหมือนกันนะ)
ยุย : (หุหุ ...)
อายาโตะ : หัวเราะอะไรน่ะ ? ขนลุกน่า ...
ยุย : ว้าว ... น่าทานจัง ! ดูสิ รุกิคุง !
รุกิ : เฮ้ ไม่ต้องตื่นเต้นน่า บอกแล้วใช่มั้ยว่าที่นี่เป็นที่นั่งพิเศษ มารยาทไม่ดีเลยนะ
ยุย : ขะ ... ขอโทษค่ะ
รุกิ : เวลาจะทานก็ทานแบบสบาย ๆ เถอะ โควกับยูมะก็เป็นแบบนั้นไม่ใช่เหรอ ?
ยุย : ค่ะ ... งั้น ทานล่ะนะคะ
ยุย : อื้ม ... อร่อย !
รุกิ : งั้นเหรอ ?
ยุย : รุกิคุงไม่ทานอะไรหน่อยเหรอ ?
รุกิ : อ่า ของกินที่ดูหวานแบบนั้นน่ะ แค่มองท่าตอนเธอทานก็เพียงพอแล้วล่ะ
ไรโตะ : เอาน่า ผมน่ะไม่ว่าใครจะพูดอะไรก็ตามไม่ใส่ใจเลยสักนิดเดียวนะ
ไรโตะ : ก็เพราะว่าเธอเลือกผมนี่น่าเนอะ
ไรโตะ : ก็เพราะว่าเธอเลือกผมนี่น่าเนอะ
ไรโตะ : หึหึ หรือก็หมายความว่า ...
ไรโตะ : ไม่ว่าบิทช์จังจะไปที่ไหน ก็แล้วแต่บิทช์จังสินะ ♪
ยุย : (ถึงจะพูดแบบนั้น ...)
ไรโตะ : อึฮึ ไม่ต้องห่วง ผมจะปกป้องเธอในฐานะผู้คุ้มครองให้เองนะ
ไรโตะ : เอ้า มุ่งหน้าไปที่ปราสาาทกันเลยแล้วกัน
ยุย : (ว้าว ... !)
เรย์จิ : สวมสร้อยคอที่เป็นโซ่เงินนี่ติดตัวไว้เถอะครับ
เรย์จิ : ควรสวมติดตัวเอาไว้ตลอดนะครับเพราะว่าเป็นของขวัญจากผมคนนี้นี่น่า เข้าใจมั้ยครับ ?
ยุย : ขะ เข้าใจแล้วค่ะ
ยุย : (ตะ แต่ว่า ใส่ของแบบนี้มันรู้สึกจั๊กจี้ยังไงไม่รู้ ... !)
เรย์จิ : อยู่เฉย ๆ หน่อยสิครับ เป็นเด็กรึไง คุณนี่
ยุย : ... ขะ ขอโทษค่ะ ...
ยุย : (ของขวัญจากคุณเรย์จิ ... ทำยังไงดี ดีใจสุด ๆ ไปเลยล่ะ)
คานาโตะ : จะป้อนให้ทานเองนะครับ เพราะงั้นช่วยหันหน้ามาทางนี้ด้วยครับ
ยุย : อุ … !
ยุย : อุ … !
คานาโตะ : อื้ม … ฮ่า, อร่อยมั้ยครับ ?
ยุย : ทำแบบนี้ … จะทำอะไรเหรอ ?
คานาโตะ : อะไรน่ะเหรอ ก็ทำอย่างที่เธอต้องการ ป้อนให้ทานไงล่ะครับ
คานาโตะ : มิลฟิล อร่อยมั้ยล่ะครับ ? อื้ม….อื้ม….
ยุย : อึม … !!
คานาโตะ : อื้ม …. อืม …. อื้ม …
ยุย : (ไอศครีมละลาย เปื้อนมือซะแล้วสิ...)
อาซึสะ : หุหุ … เอ้านี่ อยู่นิ่ง ๆ นะ เดี๋ยวฉันจะทำให้สะอาดให้เอง (ไอศครีมละลาย เปื้อนมือซะแล้วสิ...)
อาซึสะ : อื้มมม ...
ยุย : อะ … อาซึสะคุง !? ทำอะไรน่ะ ….
อาซึสะ : ทำอะไรน่ะเหรอ …. ก็เลียไอศครีมอยู่ไง … ?
อาซึสะ : ก็เพราะ ถ้ามือสวย ๆ ของเธอสกปรกแล้วมันจะน่าเสียใจไงล่ะ ...
อาซึสะ : เอ้า อยู่นิ่ง ๆ นะ … เหลืออีกหน่อยเดียวเอง ...
อาซึสะ : อื้ม ...
ยุย : (จริงด้วยสิ ... เคยบอกว่า "ให้ระวังของกินในโลกปีศาจ" นี่น่า)
ชู : เธอนี่เป็นตัวยุ่งวุ่นวายจริง ๆ เลยนะ...เลยนอนไม่เต็มอิ่มเลย
ยุย : ... ขะ ขอโทษค่ะ
ชู : ... นี่ รีบ ๆ เอาเจ้านั่นมาให้ฉันสิ
ยุย : เอ๊ะ ? คุณชูจะกินเหรอคะ ?
ชู : ถึงจะน่ารำคาญ แต่จะชิมพิษให้ รีบ ๆ ป้อนใส่ปากเร็ว ๆ เข้าสิ
ยูมะ : ให้นะ เจ้านี่
ยุย : ดอกไม้ ... ?
ยูมะ : อย่างน้อยก็เป็นของขวัญให้กับราชินีที่อับโชคได้
ยูมะ : ถึงของพรรค์นี้จะไม่มีค่าให้จดจำก็เถอะ มันก็ดีกว่าไม่มีให้ว่ามั้ย ?
ยุย : ...ไม่หรอก มันเป็นเรื่องที่ดีที่สุดในความทรงจำเลยล่ะ !
ยูมะ : เฮ่อ... อย่าพูดเว่อร์ไปหน่อยเลยน่า ก็แค่ดอกไม้ดอกเดียวเอง
สุบารุ : ชิ ... ! กะ- ก่อนอื่น ! ฉันจะออกไปจากที่นี่ก่อนล่ะ
สุบารุ : ... เฮ้ แบบนี้ก็ขยับไม่ได้น่ะสิ ...
ยุย : ขะ ... ขอโทษนะ แต่มันแคบเกินไปฉันเองก็ขยับไม่ได้...เหมือนกัน ต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว
ยุย : (แบบนี้คงต้องบิดตัว ... !)
สุบารุ : ฮะ- เฮ้ ! อยู่เฉย ๆ สิ ผมเธอมันจั๊กจี้นะ
ยุย : ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ ...
สุบารุ : ... โธ่เว้ย !
ยุย : (อุ๊ก ... ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ได้นะ)
ยุย : เป็นยังไงบ้าง ... เหมาะรึเปล่า ?
โคว : แน่อยู่แล้ว ! ก็ฉันเป็นคนเลือดให้เองนี่น่าเนอะ ? เลือกไปคิดเรื่องของเธอไปเลยนะ
โคว : ทำแบบนั้นแล้วก็เลือกชุด จะไม่เหมาะกับเธอได้ยังไงกันล่ะ ?
โคว : เหมาะสุด ๆ ไปเลยล่ะ น่ารักมาก
ยุย : ขอบคุณนะ ...
ยุย : (โล่งอกไปที ... ดีใจจังที่ได้รับมาจากโควคุงที่พูดแบบนั้น)
___________________________________________________________________
แถม
[เรย์จิ] : เฮ่อ...ไม่นึกเลย ไม่คิดเลยว่าคุณจะหันไปมาแบบนั้นเลย ดูเหมือนว่าคุณจำเป็นต้องได้รับการศึกษาบางอย่างที่ขาดไปนะครับ เอ้า มาทางนี้ซะสิครับ ผมจะสอนให้ทีละขั้นทีละตอนเลย
[อาซึสะ] : นี่ อีฟ...ในที่สุดก็ได้เจอกันนะ ...ฉันน่ะ...รอวันนี้...มาตั้งนานแน่ะ... เธอน่ะ ไม่เจอฉันแล้ว...เหงาบ้างมั้ย ? ... ฮิ ฉันน่ะ ...เหงา...มากเลยล่ะ ...จากนี้ไป ...จะไม่ยอมห่างเด็ดขาดเลย ...อยู่กับฉัน...ไปตลอดชั่วชีวิตเลยนะ
[ไรโตะ] : ในที่สุดก็ได้เจอกันนะ บิทช์จัง เพราะอดทนมากเกินไปจนทั้งคอของผมทั้งร่างกายอยากได้เธอจะแย่แล้ว อะฮึ จะขอรับไปเลยได้มั้ยนะ ? ก็นานแล้วนี่น่า จะดูดเลือดตรงที่ที่เธอชอบให้เองนะ
[โคว] : ใน-ที่สุดก็ได้เจอกันแล้วนะ เอ็มเนโกะจัง รอเธอมาตั้งนาาาาาาาาาาานแน่ะ ฮะ ๆ จะเล่นด้วยให้แยะ ๆ เลย จะทำเรื่องที่เธอดีใจให้ เพราะงั้นร้องไห้ให้เยอะ ๆ ให้สมกับเป็นแมวเลยนะ
[คานาโตะ] : ในที่สุดก็ได้เจอกันแล้วสินะครับ เอ้า รีบมาข้างผมเร็ว ๆ สิครับ รอมาตั้งนานแหน่ะครับ จะดูดเลือดเธอจากตรงไหนดีนะครับเนี่ย ? ฮึ ๆ ...เพื่อไม่ให้คนอื่นชิงสายตาของเธอไปได้ ...จะรักให้มาก ๆ เลยครับ
[ยูมะ] : ชิ...ในที่สุดก็ถึงวันนี้สักทีเหรอ.. นี่เธอ คงเป็นเด็กดีสินะ ? เพราะไม่ยอมให้ห่างไปโดยที่ฉันยังไม่อนุญาตหรอกนะ ...เอาโซ่ล่ามไว้เลยดีมั้ยนะ ? แฮะ ๆ ล้อเล่นน่ะ จับมือฉันไว้สิ
[ชู] : ก็มันเหนื่อยนี่น่าถึงจะบอกว่าให้ไปหาก็เถอะ ...ยังไงเธอก็ต้องฝ่ายเข้ามาหาเองอยู่แล้วนี่ใช่มั้ย ? ถ้างั้น...อยากจะให้ทำยังไงช่วยบอกฉันมาให้ชัด ๆ สิ ฉันน่ะถ้าเธอพูดความปรารถนาออกมาแล้ว จะให้รักก็ได้
[สุบารุ] : ทั้งที่ให้ฉันต้องรอมาตลอดแท้ ๆ แต่เธอดันมาทำหน้าตาดีใจซะได้นะ ชิ ! ไม่ได้ดีใจอะไรสักหน่อย...แต่ว่า ห้ามอยู่ห่างจากฉันล่ะ อย่าได้ไปหาเจ้าพวกคนอื่น ๆ เชียวล่ะ
[รุกิ] : ให้ฉันต้องรอมานานเชียวนะ ต้องรับผิดชอบเรื่องนั้นยังไงคงเข้าใจดีใช่มั้ย ? ...อ่า ใช่แล้ว... อยู่นิ่ง ๆ เงียบ ๆ แบบนั้น แล้วให้ฉันดูดเลือดก็พอแล้ว
[อายาโตะ] : โอ๊ะ ในที่สุดก็ได้ดูดเลือดของชิชินาชิสักทีเหรอเนี่ย ยังไงซะเธอก็คง อยากได้เขี้ยวของฉันคนนี้อยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ ? มันเขียนอยู่หน้าแหน่ะ ฮะ ๆ จะรักให้เต็มที่ จะทิ้งรอยที่ไม่มีทางหายเอาไว้บนตัวของเธอให้เองนะ
*************************************************
ตัวจิบินับถอยหลังในเวปค่ะ
13 วัน [เรย์จิ] : ให้ตายสิ คิดจะให้ผมรอไปถึงเมื่อไหร่กันครับ การที่ผมต้องมาทำเรื่องแบบนี้เนี่ย คงจะใจอ่อนไปหน่อยแล้วสินะครับ ฮึ ๆ ตั้งตารอวันที่จะได้เจอคุณนะครับ
12 วัน [อาซึสะ] : ฉัน ... อยากเจออีฟ เร็ว ๆ จังเลย ... เธอเอง ... ก็ก็รู้สึกแบบเดียวกับฉันใช่มั้ย ? ... ถ้าได้เจอ ... จะอยู่ด้วยตลอดไปเลยนะ
11 วัน [ไรโตะ] : เอ๋ ? ยังเจอบิทช์จังไม่ได้อีกเหรอ ? เตรียมคอสเพลย์เอาไว้ให้แล้วด้วย รีบ ๆ มาเล่นกับผมเร็ว ๆ สิ เสียงที่บิชท์จังส่งออกมาตอนที่รู้สึกดีน่ะ อยากจะฟัง ในตอนนี้เดี๋ยวนี้เลยล่ะ
10 วัน [โคว] : เอ๋ ? ยังเจอเอ็มเนโกะจังไม่ได้อีกเหรอ ? เธอเป็นแมวนะ มัวแต่ไปเดินโซเซ ๆ อยู่ที่ไหนกันนะ รีบ ๆ กลับมาหาฉันสิ ให้ตายสิ ฉันเองก็รู้สึกเหงานิดหน่อยเหมือนกันนะ
9 วัน [คานาโตะ] : เฮ่อ ... เธอคิดจะให้ผมรอไปถึงไหนกันครับ ? พอกันที เบื่อจะรอแล้วล่ะครับ ... เพราะว่าให้รอถึงขนาดนี้ ในตอนที่ได้เจอกัน ...คงจะทำให้ผมได้สนุกสินะครับ ? ฮิ ๆ หวังเอาไว้อยู่นะครับ
8 วัน [ยูมะ] : เฮ้ย นี่เธอ คิดจะให้รอไปถึงเมื่อไหร่กัน ? เอาเถอะ จนกว่าจะได้เจอเธอ จะดูแลสวนครัวไปก่อนสักพักก็ได้อยู่หรอกนะ แต่ในส่วนนั้น จะขอให้ช่วยรับความรับผิดชอบที่ทำให้ฉันต้องรอให้อย่างดีเลยล่ะ
7 วัน [ชู] : เห ... บอกว่าให้ฉันรอไปอีกงั้นเหรอ ? ดูท่าทางจะปีกกล้าขาแข็งขึ้นเยอะเลยนี่ แต่ถ้าเธอจะห่างจากฉันไปได้จริง ๆ ล่ะก็ ไอ้ท่าทางแบบนั้นมันก็ดีเหมือนกันนะ
6 วัน [สุบารุ] : เหลืออีก 6 วันเหรอ ... หา !? ฉันไม่ได้รออะไรเธอสักหน่อยนะ ! อะไรเล่า ไอ้หน้าตาเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่างน่ะ อย่ามาทำได้ใจนะ น่ารำคาญ !!
5 วัน [รุกิ] : เฮ่อ ... เธอคิดจะให้ฉันรอไปถึงไหนกัน ? น่าเสียดายนะที่ฉันไม่มีอารมณ์ที่จะทำแบบนั้น เธอต่างหากที่เป็นฝ่ายต้องรอ เพราะฉะนั้น มาเจอฉันเป็นคนแรกซะ เข้าใจแล้วนะ
4 วัน [อายาโตะ] : เฮ้ย ชิชินาชิ นี่เธอคิดจะให้รอไปถึงไหนกันเนี่ย ? คิดจะยั่วฉันเล่นรึไง ? มันอาจจะยั่วฉันได้ก็จริง แต่ถ้าเกิดเป็นแบบนั้นแล้ว ในตอนที่ได้เจอกับฉันคงจะรู้ว่าจะเป็นไงสินะ ? ฮะ ๆ เตรียมใจเอาไว้ให้ดีล่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น