DIABOLIK LOVERS
Bloody Song Super Best II
เรื่องสั้นพิเศษที่แถมจาก
Diabolik Lovers Bloody Song - Super Best II จากร้าน Stellaworth
(เรื่องราวหลังจากการถ่ายทำภาพหน้าปก CD )
เรย์จิ : เอาล่ะครับ ดูเหมือนการถ่ายภาพหน้าปกจะเสร็จสิ้นเพียงเท่านี้ครับ รีบเปลี่ยนชุดแล้วกลับกันได้แล้วครับ
คานาโตะ : เฮ่อ ... ในที่สุดก็ได้กลับสักที
ชู : ... ฮ้าววว ... เหนื่อยชะมัด ... ในที่สุดก็จบแล้วสินะ ... เฮ่อ ...
อายาโตะ : นี่พวกนาย ไหนๆก็ไหนๆแล้ว มาตัดสินกันดีกว่าว่าใครใส่เครื่องแบบทหารแล้วดูเหมาะที่สุดกันเถอะ !
ไรโตะ : จริง ๆ เลยนะ อายาโตะคุงเนี่ยชอบเรื่องแบบนี้จัง ... ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมชอบแข่งขันแบบไร้ประโยชน์จัง
อายาโตะ : ฮะๆ ... พูดแบบนั้น แสดงว่ากลัวแพ้ฉันล่ะสิ ?
ไรโตะ : หา ? ไม่มีทางเป็นแบบนั้นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ !
โคว : แต่จะว่าไป ถึงจะไม่ต้องมาคอยตัดสินกันแบบนั้น ผลมันก็ออกมาแล้วไม่ใช่เหรอ แน่นอน ก็ฉันคนนี้ไงล่ะ
สุบารุ : บ้ากันไปใหญ่ ... เรื่องพรรค์นั้นมันดีตรงไหนกัน
เรย์จิ : เฮ่ออ ... อย่ามัวแต่พูดไร้สาระรีบ ๆ ถอดเสื้อผ้ากันได้แล้วครับ. ถ้าเกิดเปื้อนไปจะทำยังไงกันครับ
อายาโตะ : ให้ตายสิ จะหน้าไหน ๆ ก็มีแต่พวกไม่มีใจจะเล่นสนุกกันบ้างเลยนะ ... !
อาซึสะ : ... นี่ อายาโตะคุง ... ถ้าได้เป็นที่หนึ่งแล้วจะมีเรื่องอะไรดี ๆ อยู่เหรอ ... ?
อายาโตะ : หา ?
อาซึสะ : ถ้าหากรู้ว่ามีเรื่องอะไรดี ๆ ล่ะก็ ... ทุกคน คงมีอารมณ์เข้าร่วมด้วยไม่ใช่เหรอ...
รุกิ : อาซึสะ อย่าไปเสี้ยมสอนอะไรไม่เข้าท่าสิ
อาซึสะ : อึ อึ้ม ... ขอโทษ แต่ว่า อายาโตะคุงดูท่าทางผิดหวังน่ะ ...
อายาโตะ : นั่นสินะ ... อย่างเช่นว่าคนชนะจะได้รับเงินค่าขนมจากเรย์จิเป็นไง ?
พร้อมกันทุกคน : ... !!!!
เรย์จิ : อายาโตะ เดี๋ยวก่อนสิครับ ทำไมถึงได้ตัดสินเอาเองแบบนั้นกัน !
คานาโตะ : เงินค่าขนมเหรอครับ พอดีเลยกำลังคิดอยู่เลยว่าไม่พออยู่พอดี
โคว : เอ๊ะ อะไรอะไร ? จะได้จริง ๆ น่ะเหรอ ?
ชู : เห ...
รุกิ : น่าสนใจไม่เลวเลยทีเดียว คงต้องขอฟังรายละเอียดสักหน่อยแล้ว (รุกิเอากะเค้าด้วย)
เรย์จิ : เดี๋ยวก่อนสิครับ ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยสักคำนะ ... !!
อายาโตะ : อย่ามาทำงกไปหน่อยเลยน่า ! ยังไงซะก็คงเอาไปเก็บอีกอยู่ดีใช่มั้ยล่ะ ?
เรย์จิ : อุ๊ก ... !!
ไรโตะ : อะฮึ ถ้าเป็นเรื่องนั้นล่ะก็ ผมเองก็อยากจะได้เงิน-พิ-เศษ-จัง♪
สุบารุ : ถึงจะไม่สนใจว่าเครื่องแบบทหารมันจะยังไงก็เถอะ แต่เรื่องได้เงินมันคนละเรื่องกัน ... โลงเองก็ได้เวลาอัพเกรดเวอร์ชั่นแล้วด้วยสินะ ... (อัพเกรดเวอร์ชั่นโลงศพ!? มันเขียนมางี้จริงนะ 555)
ยูมะ : ถ้ามีเงินนั่นล่ะก็ ประเภทของผักในสวนคงมีเพิ่มขึ้นอีก ... !
อาซึสะ : มีดเล่มใหม่ ...
อายาโตะ : ฮะๆ ดูเหมือนจะตัดสินใจกันได้แล้วนะ
ชิน : หยุดประเดี๋ยวก่อนเลย !
อายาโตะ : หาาา !?
ชิน : เรื่องนั้น พวกฉันจะขอร่วมด้วย
คาร์ล่า : คงไม่พูดว่าไม่ให้พวกเราที่เป็นต้นตระกูลเข้าร่วมหรอกใช่มั้ย
คานาโตะ : ไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินกันไม่ใช่เหรอครับ?
โคว : ใช่แล้ว ! คงจะไม่ได้มาเพื่อขัดขวางพวกเราหรอกนะ
ชิน : เรื่องนั้นน่ะ คนที่สมควรได้รับก็ต้องได้รับไปอยู่แล้วนี่
สุบารุ : ให้ตายสิ ไม่เห็นจะเข้าใจความหมายเลย ...
อายาโตะ : ดีล่ะ ! งั้นก็มาเริ่มการแข่งกันได้เลย !
ชู : ... แข่งเครื่องแบบทหารนั่นน่ะ จะใช้อะไรมาตัดสินแพ้ชนะกันล่ะ
อายาโตะ : นั่นสินะ ถ้าพูดถึงความเหมาะสมกับเครื่องแบบทหารแล้วล่ะก็ ... ต้องเป็นความแข็งแกร่งที่สุดสินะ !
คานาโตะ : เฮ่อ ... สุดท้ายก็ลงที่เรื่องนั้นเหรอครับ ...
คาร์ล่า : หรือก็คือพวกเราชนะสินะ น่าเบื่อ
ชิน : ไม่พ้นแบบนั้นสินะ พี่
คาร์ล่า : ฮึ แน่นอนอยู่แล้ว
สุบารุ : ไม่คิดตื้น ๆ ไปหน่อยเหรอ ... ? ยังมีอย่างอื่นอีกไม่ใช่เหรอ อย่างเช่นใส่เครื่องแบบแล้วดูดีสุดหรือจัดท่าได้ดีสุดน่ะ
โคว : อื้ม ๆ สุบารุคุงนาน ๆ ทีก็พูดจาเข้าท่าดีนี่น่า !
คาร์ล่า : เรื่องนั้นฉันไม่มีปัญหา จะเรื่องเครื่องแบบหรือการจัดท่าทาง พวกเราในฐานะที่เป็นต้นตระกูลย่อมเหนือกว่าอยู่แล้ว
ไรโตะ : ถ้าเป็นเรื่องความเหมาะสมล่ะก็ ไปขอให้สาว ๆ ช่วยเลือกไม่ดีกว่าเหรอ ?
สุบารุ : คิดจะถ่อเอาผู้หญิงมาเชียวเหรอ ... จะทำให้เรื่องยุ่งขึ้นรึไง
อายาโตะ : อ๊าาา พอที พวกนายบ่นยืดยาวกันอยู่นั่นล่ะน่ารำคาญ ! คนที่แข็งแกร่งที่สุดคือผู้ชนะ ! เอาที่เข้าใจง่ายที่สุดดีแล้วไม่ใช่รึไง นี่แน่ะ !
ยูมะ : อะ ... ! อย่ามาต่อยกันกระทันสิเฟ้ย !
อายาโตะ : หนวกหูน่า เอ้า ๆ !
สุบารุ : เหวอ ... อายาโตะ แก ... !! ไม่ตลกเลยนะเว้ย !!
ไรโตะ : อะฮึ ว่าแล้วเชียวว่าต้องลงเอยแบบนี้น่ะนะ ♪
ชิน : เหวอออ ... ! พี่ แบบนี้ขอสวนกลับไปเต็มแรงเลยได้มั้ย ?
คาร์ล่า : ฮึ ตามใจ
ยูมะ : อ๊าาาโธ่เว้ย ไม่รู้ด้วยแล้วนะว้อย ! นี่แน่ะ !
ชู : ---เฮ่อออ ... นี่ กลับได้รึยัง ?(ท่านพี่ชูช่วยรู้ร้อนรู้หนาวกะเค้าหน่อย)
อาซึสะ : อาาาา ... อีกสิ ต่อยผมอีกสิ ... (อาซึส้าาาาา !!)
คานาโตะ : อุ ... ! ทนอยู่ด้วยไม่ไหวแล้วครับ ... !
โคว : หว๋า ! นี่คิดจะทำอะไรหา !?
เรย์จิ : เดี๋ยวสิครับ หยุดกันได้แล้วครับพวกคุณน่ะ ! สตูดิโอน่ะ ... เสื้อผ้าจะ ... อ๋าาา !
รุกิ : แบบนี้ ... มีหวังพังเรียบหมดสินะ
ชู : เสียเวลาไปเปล่า ๆ จริง ๆ ฉันจะกลับไปนอนล่ะ
เรย์จิ : อ่าาา ... ทั้งเสื้อผ้าทั้งสตูดิโอกลายเป็นแบบนี้ไปซะแล้ว ... (T_T)
ชิน : นี่พวกนายจะทำหน้าซีดสลดกันไปทำไม ? ค่าเสียหายมันคงไม่แพงขนาดนั้นล่ะมั้ง ?
เรย์จิ : ถ้าอย่างนั้น พวกคุณคงจะช่วยจ่ายทั้งหมดให้สินะ รวมถึงจะขอเซ็นชื่อลงไปในบิลเก็บเงินปลายทางของค่าเสียหายทั้งเสื้อผ้าและสตูดิโอนี่ด้วยครับ
ชิน : ฮึ ไหนดูสิ ๆ ... เอะ เอ๋ ! เดี๋ยว ... เลขศูนย์นี่ไม่ใช่ว่ามากเกินไปตั้งสามตัวเหรอ ?
รุกิ : เสียใจด้วยนะดูเหมือนจะไม่ได้เข้าใจผิดไปหรอก เอ้าจะให้คนไหนล่ะ ...
ชิน : งานเข้าแล้วไง ... ! พะ พี่---- !
อาซึสะ : อึ อึ้ม ... ขอโทษ แต่ว่า อายาโตะคุงดูท่าทางผิดหวังน่ะ ...
อายาโตะ : นั่นสินะ ... อย่างเช่นว่าคนชนะจะได้รับเงินค่าขนมจากเรย์จิเป็นไง ?
พร้อมกันทุกคน : ... !!!!
เรย์จิ : อายาโตะ เดี๋ยวก่อนสิครับ ทำไมถึงได้ตัดสินเอาเองแบบนั้นกัน !
คานาโตะ : เงินค่าขนมเหรอครับ พอดีเลยกำลังคิดอยู่เลยว่าไม่พออยู่พอดี
โคว : เอ๊ะ อะไรอะไร ? จะได้จริง ๆ น่ะเหรอ ?
ชู : เห ...
รุกิ : น่าสนใจไม่เลวเลยทีเดียว คงต้องขอฟังรายละเอียดสักหน่อยแล้ว (รุกิเอากะเค้าด้วย)
เรย์จิ : เดี๋ยวก่อนสิครับ ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยสักคำนะ ... !!
อายาโตะ : อย่ามาทำงกไปหน่อยเลยน่า ! ยังไงซะก็คงเอาไปเก็บอีกอยู่ดีใช่มั้ยล่ะ ?
เรย์จิ : อุ๊ก ... !!
ไรโตะ : อะฮึ ถ้าเป็นเรื่องนั้นล่ะก็ ผมเองก็อยากจะได้เงิน-พิ-เศษ-จัง♪
สุบารุ : ถึงจะไม่สนใจว่าเครื่องแบบทหารมันจะยังไงก็เถอะ แต่เรื่องได้เงินมันคนละเรื่องกัน ... โลงเองก็ได้เวลาอัพเกรดเวอร์ชั่นแล้วด้วยสินะ ... (อัพเกรดเวอร์ชั่นโลงศพ!? มันเขียนมางี้จริงนะ 555)
ยูมะ : ถ้ามีเงินนั่นล่ะก็ ประเภทของผักในสวนคงมีเพิ่มขึ้นอีก ... !
อาซึสะ : มีดเล่มใหม่ ...
อายาโตะ : ฮะๆ ดูเหมือนจะตัดสินใจกันได้แล้วนะ
ชิน : หยุดประเดี๋ยวก่อนเลย !
อายาโตะ : หาาา !?
ชิน : เรื่องนั้น พวกฉันจะขอร่วมด้วย
คาร์ล่า : คงไม่พูดว่าไม่ให้พวกเราที่เป็นต้นตระกูลเข้าร่วมหรอกใช่มั้ย
คานาโตะ : ไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินกันไม่ใช่เหรอครับ?
โคว : ใช่แล้ว ! คงจะไม่ได้มาเพื่อขัดขวางพวกเราหรอกนะ
ชิน : เรื่องนั้นน่ะ คนที่สมควรได้รับก็ต้องได้รับไปอยู่แล้วนี่
สุบารุ : ให้ตายสิ ไม่เห็นจะเข้าใจความหมายเลย ...
อายาโตะ : ดีล่ะ ! งั้นก็มาเริ่มการแข่งกันได้เลย !
ชู : ... แข่งเครื่องแบบทหารนั่นน่ะ จะใช้อะไรมาตัดสินแพ้ชนะกันล่ะ
อายาโตะ : นั่นสินะ ถ้าพูดถึงความเหมาะสมกับเครื่องแบบทหารแล้วล่ะก็ ... ต้องเป็นความแข็งแกร่งที่สุดสินะ !
คานาโตะ : เฮ่อ ... สุดท้ายก็ลงที่เรื่องนั้นเหรอครับ ...
คาร์ล่า : หรือก็คือพวกเราชนะสินะ น่าเบื่อ
ชิน : ไม่พ้นแบบนั้นสินะ พี่
คาร์ล่า : ฮึ แน่นอนอยู่แล้ว
สุบารุ : ไม่คิดตื้น ๆ ไปหน่อยเหรอ ... ? ยังมีอย่างอื่นอีกไม่ใช่เหรอ อย่างเช่นใส่เครื่องแบบแล้วดูดีสุดหรือจัดท่าได้ดีสุดน่ะ
โคว : อื้ม ๆ สุบารุคุงนาน ๆ ทีก็พูดจาเข้าท่าดีนี่น่า !
คาร์ล่า : เรื่องนั้นฉันไม่มีปัญหา จะเรื่องเครื่องแบบหรือการจัดท่าทาง พวกเราในฐานะที่เป็นต้นตระกูลย่อมเหนือกว่าอยู่แล้ว
ไรโตะ : ถ้าเป็นเรื่องความเหมาะสมล่ะก็ ไปขอให้สาว ๆ ช่วยเลือกไม่ดีกว่าเหรอ ?
สุบารุ : คิดจะถ่อเอาผู้หญิงมาเชียวเหรอ ... จะทำให้เรื่องยุ่งขึ้นรึไง
อายาโตะ : อ๊าาา พอที พวกนายบ่นยืดยาวกันอยู่นั่นล่ะน่ารำคาญ ! คนที่แข็งแกร่งที่สุดคือผู้ชนะ ! เอาที่เข้าใจง่ายที่สุดดีแล้วไม่ใช่รึไง นี่แน่ะ !
ยูมะ : อะ ... ! อย่ามาต่อยกันกระทันสิเฟ้ย !
อายาโตะ : หนวกหูน่า เอ้า ๆ !
สุบารุ : เหวอ ... อายาโตะ แก ... !! ไม่ตลกเลยนะเว้ย !!
ไรโตะ : อะฮึ ว่าแล้วเชียวว่าต้องลงเอยแบบนี้น่ะนะ ♪
ชิน : เหวอออ ... ! พี่ แบบนี้ขอสวนกลับไปเต็มแรงเลยได้มั้ย ?
คาร์ล่า : ฮึ ตามใจ
ยูมะ : อ๊าาาโธ่เว้ย ไม่รู้ด้วยแล้วนะว้อย ! นี่แน่ะ !
ชู : ---เฮ่อออ ... นี่ กลับได้รึยัง ?(ท่านพี่ชูช่วยรู้ร้อนรู้หนาวกะเค้าหน่อย)
อาซึสะ : อาาาา ... อีกสิ ต่อยผมอีกสิ ... (อาซึส้าาาาา !!)
คานาโตะ : อุ ... ! ทนอยู่ด้วยไม่ไหวแล้วครับ ... !
โคว : หว๋า ! นี่คิดจะทำอะไรหา !?
เรย์จิ : เดี๋ยวสิครับ หยุดกันได้แล้วครับพวกคุณน่ะ ! สตูดิโอน่ะ ... เสื้อผ้าจะ ... อ๋าาา !
รุกิ : แบบนี้ ... มีหวังพังเรียบหมดสินะ
ชู : เสียเวลาไปเปล่า ๆ จริง ๆ ฉันจะกลับไปนอนล่ะ
เรย์จิ : อ่าาา ... ทั้งเสื้อผ้าทั้งสตูดิโอกลายเป็นแบบนี้ไปซะแล้ว ... (T_T)
ชิน : นี่พวกนายจะทำหน้าซีดสลดกันไปทำไม ? ค่าเสียหายมันคงไม่แพงขนาดนั้นล่ะมั้ง ?
เรย์จิ : ถ้าอย่างนั้น พวกคุณคงจะช่วยจ่ายทั้งหมดให้สินะ รวมถึงจะขอเซ็นชื่อลงไปในบิลเก็บเงินปลายทางของค่าเสียหายทั้งเสื้อผ้าและสตูดิโอนี่ด้วยครับ
ชิน : ฮึ ไหนดูสิ ๆ ... เอะ เอ๋ ! เดี๋ยว ... เลขศูนย์นี่ไม่ใช่ว่ามากเกินไปตั้งสามตัวเหรอ ?
รุกิ : เสียใจด้วยนะดูเหมือนจะไม่ได้เข้าใจผิดไปหรอก เอ้าจะให้คนไหนล่ะ ...
ชิน : งานเข้าแล้วไง ... ! พะ พี่---- !
***********************************
❤❤❤ บ่นบลาๆๆๆ
โอ้ย ขำ ฮ่าๆๆๆๆ
อ่านเรื่องสั้นหรือ drama cd แถมทีไร ยังกะดูตลกตลอดเลย
สรุป อายาโตะ+ยูมะ+สุบารุ+โคว ต่อยกันนัว
สรุป อายาโตะ+ยูมะ+สุบารุ+โคว ต่อยกันนัว
คุณแม่เรย์จิขา น่าสงสารมากกกกกกกก
พี่ชู ท่านนิ่งมาก
อาสึสะ ... โดนใครต่อย =w=
ตัวป่วนคือใครเอ่ยยยยยย ??
สาวๆว่าใครเหมาะกับชุดทหารที่สุดเอ่ย ?
***********************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น